rutielwit, titaandioxidewit, Kronoswit, Titanox

Samenstelling

Titaandioxide + bariumsulfaat ( zwaarspaat) en soms zinkwit.

Kleur

Helder mooi wit.

Voordelen

- Goede dekkracht.

- Niet giftig.

- Bestand tegen alle gassen.

- Bestand tegen hoge temperaturen.

Nadelen

- Niet duurzaam voor buitenschilderwerk.

- Droogt slecht.

Mengen

Kan met alle pigmenten gemengd worden.

Bindmiddelen

Geschikt in olie-, lijm-, caseïne- en kalkverf. Onder voorbehoud geschikt in spiritusvernis.

Meer informatie

Het chemisch element titaan (Ti) werd door één van de ontdekkers Heinrich Klaproth (1743 - 1817) genoemd naar de maan Titania van de recent ontdekte planeet Uranus.

De naam van deze maan was ontleend aan de Titanen, reuzen uit de Griekse mythologie,

kinderen van Uranus en Gaia. De bekende Amerikaans/Noorse titaanwitfabrikant bleef in de familie der Titanen door de keuze van de naam Kronos, de jongste telg van het geslacht Uranus.

Een andere ontdekker was William Gregor die het metaal titaan uit het erts ilmeniet vrijmaakte in het jaar 1791. In 1908 werden de eerste proeven genomen om titaanwit te bereiden, maar pas in 1916 lukte het een redelijk bruikbaar product te maken.

De Kronos titaanwitfabriek werd in 1917 opgericht. In 1919 werd titaanwit voor het eerst

in het groot gefabriceerd.

Negen jaar later vestigde Kronos zich in Duitsland met de grootste titaanfabriek.

De onderneming breidde zich daarna verder uit naar Langerbrugge in België onder de naam

Dérivés du Titane SA. Daarna kwamen er meer titaanfabrieken onder andere Degea in

Duitsland, Titanox en verder ook een Japans fabrikaat.

Titaanwit met de scheikundige naam titaandioxidewit (Ti O₂) werd aanvankelijk geleverd

als een zogenaamd anataastitaanwit. Aangezien titaandioxide een zogenaamd inert pigment is, ontstonden geen verbindingen met de olievetzuren waardoor vooral buitenverven na verloop van tijd gingen afpoederen (krijten of chalking). Men kon dit voor een belangrijk deel onderdrukken door het toevoegen van een flink percentage antimoonwit.

Ook werd dit type titaanwit gemengd met lood- of zinkwit. In het laatste geval was dit tevens vanwege de schimmelwerende werking van zinkwit en verder om de dekking van lood- en zinkwit te verbeteren. Een verdere verbetering van deze nadelen bracht de komst van kunstharsen, maar veel meer nog de uitvinding van het rutieltitaanwit in 1941.

Overigens wordt ook anataastitaanwit nog gebruikt voor zogenaamde zelfreinigende (selfcleaning) verflagen voor buitenschilderwerk.Titaanwit is niet giftig en kan daarom ook in levensmiddelen, tandpasta@$#!*&%^s en cosmetische artikelen worden gebruikt.